اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری کوتاه مدت بر اختلال پرخوری

. مقدمه: هدف پژوهش حاضر با توجه به شیوع روز افزون اختلال پرخوری و پیامدهای ناشی از آن، بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری کوتاه مدت بر این اختلال و مشکلات همراه با آن است. روش: پژوهش حاضر از لحاظ طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری کلیه مراجعه کنندگان به مراکز کاهش وزن شهر تهران بودند که طی فراخوان از کلیه افراد مبتلا به اختلال پرخوری مراجعه کننده به این مراکز برای شرکت در پژوهش دعوت به عمل آمد. از بین این افراد 28 نفر که ملاک‏های ورود به پژوهش را داشتند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. به‏منظور اندازه‏گیری متغیرهای مورد نظر این پژوهش شامل افسردگی، پرخوری، استرس ادراک شده و عزت‏نفس، به ترتیب از ابزارهای پرسشنامه افسردگی بک، مقیاس پرخوری، مقیاس استرس ادراک شده کوهن و مقیاس عزت‏ نفس روزنبرگ استفاده شد. داده‏ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره و چند متغیره تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان شناختی- رفتاری کوتاه مدت بر افسردگی، عزت نفس و پرخوری تاثیرمعنادار داشت اما این اثر بر استرس ادراک شده معنادار نبود. نتیجه‏گیری: درمان شناختی- رفتاری کوتاه مدت می‏تواند به عنوان یک درمان مناسب و مقرون به صرفه برای افراد مبتلا به اختلال پرخوری با مشکلات روانشناختی همراه با آن مورد استفاده قرار بگیرد.